ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΓΙΑ ΤΟ MARQUES DE RISCAL HOTEL

O Frank Ghery υπογράφει ένα ξενοδοχείο-έργο τέχνης ορόσημο, ύμνο στο design του 21ου αιώνα. Τo ολοκαίνουργιο Marques de Riscal μοιάζει με εικαστική παρέμβαση στο τοπίο, καθώς αναδύεται μέσα από τους αμπελώνες Vinos de los Herederos del Marques de Riscal, στο μεσαιωνικό χωριό Elciego. Οι γλυπτικές εναλλασσόμενες «κορδέλες» από τιτάνιο στις αποχρώσεις του ουρανού και των αμπελώνων και η ασυμμετρία των τοίχων δημιουργούν δυναμική αντίθεση με τα ιστορικά κελάρια που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Ricardo Bellsola, το 1858, στο παλαιότερο οινοποιείο της Rioja. Τα δωμάτια και οι σουίτες, κάθε ένα αλλιώτικο απ’ το άλλο και με διαφορετική θέα, σκορπίζονται στις δύο πτέρυγες, οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους με μια γέφυρα.

ΠΩΣ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΧΟΡΟΣ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ(Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ)

Ο αρχιτεκτονικός χώρος μπορεί να μην είναι πια απλά χώρος υποδοχής κάποιων λειτουργιών αλλά ο ίδιος να αποτελεί τη λειτουργία.Δημιουργεί χώρο που αλλάζει στο χρόνο αναδιπλώνεται, κινείται, μεγαλώνει ή μικραίνει γίνεται αυτο τελής και αυτόνομος. Πολλές φορές η αρχιτεκτονική μπλέκεται με την τέχνη και τα όρια είναι ασαφή. Οι καθιερωμένοι στατικοί κανόνες που επί αιώνες επέβαλλαν ένα συγκεκριμένο δομικό μοντέλο καταρρίπτονται. Τα νέα κτίρια ειδικά μετά τη δεκαετία του ‘80 αψηφούν τη βαρύτητα μοιάζουν με κατασκευές που θα συναντούσαμε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Χορεύουν στο
χώρο σαν μορφές η απλά επιβάλλουν μία χορογραφία στον χρήστη τους. Μοιάζουν με ζωντανούς οργανισμούς που περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να αναδυθούν από τα έγκατα της γης και να δώσουν το δικό τους παρών στο αρχιτεκτονικο τοπιο.Η αρχιτεκτονική κρίνεται με μάτια που βλέπουν, με το κεφάλι που γυρνά, με τα πόδια που περπατούν.Η αρχιτεκτονική δεν είναι φαινόμενο συγχρονισμού αλλά διαδοχής,καμωμένη από εικόνες που προσθέτονται και ακολουθούν η μία την άλλη στο χώρο και στο χρόνο”.

Ένα κτίριο μπορεί να χαρακτηρίζεται είτε από μία γλυπτική διάθεση στην όψη είτε από ένα σύστημα κινήσεων που ουσιαστικά αυτές δίνουν την αίσθηση της χορευτικής κίνησης στο κτίριο μέσα σε ένα σχετικά καθορισμένο περίβλημα είτε από ένα συνδυασμό των προηγούμενων. Ο Frank Gehry σε όλες τις περιπτώσεις είναι αυτός που χορογραφεί το χώρο είτε βάζοντας
τον επισκέπτη –χρήστη στη θέση ενός χορευτή που πρέπει να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη κίνηση ( προκαθορισμένη ή με δυνατότητες επιλογής) είτε βάζοντας τον στη θέση του θεατή που εκπλήσσεται, ανακαλύπτει και έρχεται σε διάλογο με μια γλυπτική μορφή που δίνει το δικό της νόημα στο χώρο.Στην περίπτωση της γλυπτικής απόδοσης μιας κτιριακής μορφής οι ρόλοι κτίριο-θεατής παίρνουν τη θέση του χορευτή –θεατή. Το κτίριο σαν ένας χορευτής σχηματίζει ένα σύνολο θεάσεων και στάσεων που γίνονται αντιληπτές από τον επισκέπτη. Ο τρόπος με τον οποίο μορφώνεται το κτίριο σε ενιαίο και αρμονικό σύνολο χαρακτηρίζουν την χορογραφική εντύπωση που δέχεται ο χρήστης. Στην περίπτωση του κτιρίου που μορφώνεται μέσα από το σύστημα κινήσεων ο αρχιτέκτονας λειτουργεί ως χορογράφος που ορίζει βάσει του σχεδιασμού του τις κινήσεις που θα γίνουν στον χώρο και τον επισκέπτη ως τον χορευτή που τις εκτελεί. Ο άνθρωπος μέσα από τη βιωματική του εμπειρία υιοθετεί το χώρο και προκαλείται από αυτόν να κινηθεί κατάλληλα κάθε φορά. Λαμβάνοντας υπ’ όψην τη διαφορετικότητα του κάθε ατόμου που θα μπει στον χώρο, ο αρχιτέκτονας θα πρέπει να δώσει ένα σύστημα χορογραφιών που όλες θα υπακούν σε ορισμένες φόρμες, όμως θα δίνουν τη δυνατότητα εναλλακτικών κινήσεων και προσβάσεων, καταλήγοντας ουσιαστικά σε μια ομαδική χορογραφία. Η χορογραφία
αυτή θα δίνει στον καθένα τη δυνατότη τα να εκτελέσει τη δική του κίνηση στον χώρο , αλλά και να μεταβ άλλει την κίνηση του αυτή βάσει της στιγμιαίας διάθεσης του.

Στον χορό η χορογραφία αυτή θα μπορούσε να αποδοθεί ως «δομημένος αυτοσχεδιασμός».
Παραδείγματα αυτής της θεωρίας θα μπορούσαν να είναι ανεξαρτή τως σχεδιασμού όλα τα αρχιτεκτονικά έργα όλων των αρχιτεκτόνων –ή μη-καθώς βάσει των σχεδιαστικών ή πρακτικών τους αποφάσεων καθορίζεται και η αλληλουχία χώρων και κινήσεων. Παρόλα αυτά θα μπορούσαμε να δώσουμε μια σχηματική προσέγγιση των «χωρογραφιών» αυτών μέσα από διαφορετικές λύσεις κτιρίων.

Η ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ MARQUES DE RISCAL HOTEL KAI TA ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ

Ειναι αδυνατο να ξεχασουμε την υπογραφη του Αρχιτεκτονα στο κτιριο αυτο γιατι με την funky οροφη του που αλλαζει χρωμα αναλογα με το εσωτερικο φως αλλα και με την τοποθεσια του ηλιου.Η ολη δομη του κτιριου απο το γυαλι το χαλυβα το τιτανιο καιτην επενδυση με πετρα δημιουργειτε μια εικονα τοσο μαγευτικη αλλα και γοητευτικη γιατι οι εσωτερικοι χωροι του κτιριου μπορουν να ανταπεξελθουν επαξια με την κινηση και το εξωτερικο αυτου του αριστουργηματος.
Η εποχή πάντως
που τα ξενοδοχεια ήταν ουδέτερα κελύφη,υποταγμένα στην αισθητική της απλης
εστιασης και προσωρινης διαμονης,φαίνεται πως έχει περάσει ανεπιτρεπτη.Ολο και περισσότερο συνδεδεμένα με την έννοια του πολιτιστικού τουρισμού, εκείνα
που σχεδιάζονται σήμερα από τους πιο πρωτοποριακούς αρχιτέκτονες στον κόσμο
απορροφώντας σεβαστά μερίδια από εθνικούς προϋπολογισμούς, δεν συνδέουν την ύπαρξή τους αποκλειστικά με τις
αναγκες του ανθρωπου που πρεπει να παρεχουν και να αναδείξουν μερρικες
<<ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ>> της ζωης. Σαν τεράστια γλυπτά στην καρδιά των μητροπόλεων, διεκδικούν την προσοχή ως καθεαυτά έργα τέχνης, κι είναι με τέτοιον τρόπο σχεδιασμένα ώστε να συμπορεύονται με τις νέες επιστημονικές τάσεις που θέλουν τα ξενοδοχεια ανοιχτά στην κοινωνία, επικεντρωμένα στην καλυψη βασικων αναγκων την ψυχαγωγία μεσω της συχρονης τεχνολογιας και πολυτελειας στον κάθε λογής επισκεπτη.Ένας από τους πιο γνωστούς σχεδιαστές κτιρίων με ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ είναι ο Frank Gehry, ο οποίος, με τις μεταλλικές πτυχωτές φόρμες του,σε προσδίδει ιδιαίτερη κίνηση και γλυπτικότητα στα κτίριά του και ταυτοχρονα σε ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ σε μουσικα πενταγραμμα και χορευτικες φιγουρες.

ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ

Το κτίριο έχει ανεγερθει πανω σε στήλες, δημιουργώντας μια μικρή πλατεία κάτω από την είσοδο του κτιρίου και η ίδια μοναδική θέα του αμπελώνα, την Εκκλησία του San Andres, και την πόλη και τη γύρω περιοχή.Η εισοδος Plaza οδηγεί στο χώρο υποδοχής και σε ένα μπαρ, που γύρω από την άκρη του ειναι η μικρή περιοχή των αμπελώνων. . Μια εξωτερική βεράντα οδηγεί σε μια μικρή πισίνα, και ένας διάδρομος καλύπτεται από την επέκταση του κτιρίου που επιτρέπει στους επισκέπτες την ευκαιρία να παραβλέψουν τους αμπελώνες και τη γύρω περιοχή.

Η οικοδόμηση του χώρου 3000 τ.μ Παράρτημα: 4.000 τ.μ. και ολοκληρωθηκε τον Σεμπτεμβριο του 2006